Ik keek Zomergasten terug en werd getrakteerd op meteen een hele interessante gast. Romana Vrede. Tsjonge wat spat er een power van het scherm als die vrouw aan het woord is! En haar kwetsbaarheid was ook ontroerend. Was het met zoveel dingen met haar eens!
Haar situatie met haar zoon Charlie deed mij denken aan hoe ik steeds verder meegroei met mijn broer met Down en autisme. Zijn niet- of nauwelijks verstaanbaar praten. Mijn heen-en-weer gestuiter tussen helemaal betrokken zijn en de liefde vóelen stromen, en aan de andere kant soms menen in een ander zonnestelsel te zitten. Ok, dat kan ook met ‘gewone’ mensen maar deze communicatiehobbel vergt toch heel wat anders of meer van je.
En dan het gesprek over de witheid van heel wat omgevingen. Nog steeds! Nog steeds de ietwat onhandige beweging waarmee wij witte mensen ons afvragen, O ja? Is dat zo? De ongelooflijke arrogantie eigenlijk die achter deze onwetendheid schuilt.
Nu is het belangrijk om 1. mij niet te afficheren als iemand die het allemaal wél goed doet. Ik heb me heel lang geleden al eens geschokt gerealiseerd dat ik in dagelijkse dingen ook oppervlakkig onbewust racistisch kan reageren. Als in een reflex. En dát maakt dan weer een tikje bewuster.
en 2. om te kijken wat je in je eigen simpele leven zou kunnen doen om dat een beetje te veranderen. Mijn werk aan de Zwarte Madonna’s zie ik deels los hiervan, omdat het wel gaat om kleur maar niet persé om ras. De zwarte figuren appelleren aan een oeroud principe van vrouwelijke spiritualiteit toen zij letterlijk veel minder zichtbaar was. Als moeder aarde en in vele gedaanten meer was zij aanwezig in het dagelijks leven maar niet zoals de latere goden in het patriarchaat die veel meer vorm aannamen en veel meer los kwamen te staan van hun natuurlijke omgeving. Ik blijf aan de Zwarte Madonna’s werken en hoop het zevental een dag te voltooien
Op een ander vlak ga ik er ook mee aan de slag. Omdat ik zin heb in het uitbouwen van de Eco-Drama’s zoals ik ze inmiddels ben gaan noemen, de landschappen in een fles met personages -die-iets-meemaken-, was ik laatst weer op zoek naar nieuwe figuurtjes. Later besefte ik dat ook daar geen zwart persoon te vinden is. Gewoon níet. Wat toch heel raar is. Omdat het voortborduurt op de jaren vijftig? Dus?
Ik deelde mijn onderzoek met Romana, maar begrijpelijk heeft ze het veel te druk om mee te werken. Nu ga ik dus een andere manier verzinnen om poppetjes of foto’s te verzamelen van mensen van kleur. Gewoon om het beeld te verruimen en te verrijken. Is er iemand wiens foto ik mag gebruiken?
Geef een reactie