Auteur: BeatrijsWind
Ballade van de Onbeholpenen
Alleen mijn hart kan begrijpen waarom ik op deze onzinnige actie kom. Want zeg nou zelf: gaat dit het conflict in de Gazastrook oplossen? Nee hè. Alleen mijn handen begrijpen waarom ik naald en draad pak om de letters op de vlag te naaien. HELP GAZA is de bedoeling dat het wordt. Met elke steek…
Motregen
Een grijze dag. Op het raam de minuscule spatjes van een heel fijn regengordijn dat bijna onzichtbaar neerdaalt op bladeren, hekjes, asfalt, fietsenzadels en stukjes mos op het dak. De wereld is onzichtbaar doortrokken van water.Ik zit droog binnen te schrijven maar binnenin mij klotst en ruist en stroomt het. Vloeiende stromen die maken dat…
Kiespijn
De opkomende kiespijn van zondagmiddag en -avond sloeg me volledig uit het lood. Ineens waren de prioriteiten verschoven en was er maar één ding belangrijk.Dealen met de pijn.Nu ben ik daar wel aan gewend maar dit was een hele nieuwe indringende pijn die mij op het randje van de wanhoop bracht. Kan ik dit wel?No…
Blauwdruk
Wat nou als het helemaal niet uitmaakt wat andere mensen van mij denken. Als het helemaal niet uitmaakt wat andere mensen van mijn werk denken. Want denken doen ze toch wel. En wie zegt dat iedereen hetzelfde denkt? Ik weet eigenlijk wel zeker dat dat niet zo is. Wat nou als mijn angsten, die mijn…
De bij van vanmorgen
Was geen bij maar een wesp. Maar geen onbekende, dat dan weer wel. Zij rolde onverwachts uit de trui die ik aantrok voor mijn eindmeditatie na de yoga. Pootjes stevig in de wol gehaakt. Ik schrok en dacht meteen: Dáár ben je! Een maand eerder hadden wij een ontmoeting die voor mij niet zo fortuinlijk…
Wat je toevalt
wat je toevalt De derde dag thuis. Lamlendig. Ziek. Blèh… Afgelopen dagen werk af moeten zeggen. Gezellige afspraak met mijn lief moeten afzeggen, kaartjes moeten laten schieten. Dit is de ene kant. Terwijl het katje verwoed worstelt om mij in de hangstoel, laptop op schoot, toch een kopje te kunnen geven en zich daarna tussen…
Licht en duisternis
Soms verlang je naar niets dan duisternis. De afgelopen dagen trof de moker van de migraine me vol in het gezicht en zocht ik op handen en knieën naar de donkerste plekjes in mijn brein. Ik ken het zo goed. Het afdalen in de overgave. Waarom leert een mens daar zo traag in? Vinger voor…
Onderstroom
Poskuns 11 2020 En toen werd het stil. De lijsten ingepakt, de bordjes verzameld. De laatste boeken verstuurd. Het vrolijk geroezemoes verstomd. Ik lag na te deinen op kabbelende golfjes die nog één keer glinsterden van plezier en van verbazing. Totdat het stil werd. Hier had ik naar uitgekeken. Hier had ik naar verlangd dacht…
Verlangen
Ik fietste door de warme stad en er gleed een zachte zoete geur mijn neus in. Ahhh, ineens wist ik het weer. Hoe had ik deze geur kunnen vergeten? Zo zoet, zo weldadig en verleidelijk. Ik knipoogde naar de lindeboom waar ik langsfietste. Daar kwam het vandaan. En meteen kon ik gaan vlassen op de…
nabijheid
Ik kijk naar een video (boomer!) van twee vrouwenvoeten die evenwicht zoeken op een bergje klei. Ze glijden zachtjes weg. Door haar gewicht maken de voeten diepere afdrukken in de klei. Ze blijven naar evenwicht zoeken, de tenen verplaatsen stukjes klei naar boven om niet verder weg te glijden. Later gaan de voeten juist expres…
